Plakat przedstawia poetycki, niezwykle subtelny portret młodej kobiety ukazanej w profilu, której delikatna uroda współgra z organicznymi motywami oplatającej ją roślinności. Jej twarz jest spokojna, niemal medytacyjna, z zamkniętymi oczami i miękkimi, naturalnie zaznaczonymi rysami. Ciepłe piegi rozsiane na policzkach i nosie nadają jej wrażenie kruchości oraz autentycznego, nieidealizowanego piękna. Gładka skóra kontrastuje z ciemnymi, gęstymi włosami zebranymi w schludny, niski kok, z którego wymykają się pojedyncze, swobodne kosmyki, wzmacniając wrażenie naturalności. Kobietę oplatają wijące się, zielone pnącza o sercowatych liściach, które zdają się rosnąć i pulsować życiem. Rośliny przenikają jej sylwetkę, tworząc wrażenie symbiozy człowieka z naturą – jakby była ona częścią większego ekosystemu, organiczną formą zanurzoną w harmonii z otaczającym światem. Zielone odcienie liści, od głębokiej oliwki po jaśniejsze, pastelowe tony, tworzą bogactwo tekstur, które dodają ilustracji miękkości, a jednocześnie lekko dzikiego, nieokiełznanego charakteru. Kobieta ma na sobie ubranie w ciepłych barwach – odcienie pomarańczy i złamanej żółci współgrają z roślinnym ornamentem tła. Wzór na jej stroju nawiązuje do dawnych, dekoracyjnych tkanin, łącząc motywy kwiatowe i geometryczne, co nadaje kompozycji dodatkowej głębi. Całość ilustracji jest osadzona na jasnym, matowym tle przypominającym fakturę papieru lub subtelny akwarelowy wash, dzięki czemu plakat sprawia wrażenie ręcznie malowanej pracy o wyjątkowo miękkiej, eterycznej estetyce. Dzieło emanuje cichym spokojem, melancholią i bliskością z naturą. Może być interpretowane jako metafora wzrastania, wewnętrznej równowagi lub procesu łączenia się z własnymi korzeniami. Plakat łączy w sobie elementy realizmu i ilustracyjnej delikatności, tworząc harmonijną wizję kobiecości zanurzonej w świecie roślin, piękna i organicznej płynności.